Dirk Dragstra _ Sloop

Publicatiedatum: 19 mei 2022

Sloop

De sloop was in de tijd dat ik nog wel eens een verbouwinkje deed voor mij een begrip. ‘Sloop?’ Dat deed je niet. Daar ging je heen om te kijken of er iets van je gading was. Wat zoal? Deels moest je natuurlijk al wel weten waarnaar je op zoek was. Maar als je iets nieuws ging neerzetten, een uitbouw of zo, dan kon je natuurlijk om een stuk dubbel glas van om-en-de-nabij de gewenste grootte heen bouwen. Omlijsten met een aangepast houten kozijn, (dat dus wel op maat gemaakt!) en voor een koopje had je je nieuwe buitengevel, gericht op de tuin. Plat dak? Geen probleem. Met wat geluk kon je bij de sloop panelen vinden tot wel 15 cm dik isolatiemateriaal, beplakt met dakleer. Vloerdelen, balken – alles goed en geschikt voor hergebruik. In mekaar, op mekaar, nieuwe laag dakleer er op, klaar. Ik praat 1988. Inmiddels staat er nu alweer bijna 35 jaar een heerlijke, goed geïsoleerde keuken met serre. Alles van de sloop, behalve de vloerverwarming. Maar die kon ik toen wel betalen, dankzij dat koopje van materiaal, gedumpt als afval, dat ergens in een hoekje op me stond te wachten. Ik had zo’n vermoeden gehad dat ik er wel eens zou kunnen slagen – dus op naar de sloop.

Hergebruik van materiaal is natuurlijk de allerbeste manier om met ‘afval’ om te gaan. Lang niet alles wat op de grote hoop belandt (en nog veel te vaak wordt verbrand) verdient het etiket afval. Iets tot afval bestempelen is (nog) veel te vaak gemakzucht. Mag ik het ook geestelijke luiheid noemen? Of onverschilligheid? Zie de inhoud van de puincontainers langs de straat. Duurzaam zijn is een kwaliteit van je omgeving en gedrag, maar eerst en vooral de mentaliteit die die omgeving maakt. Duurzaam denken en doen is een vreugde, neem dat van mij aan. Dat blijkt elke dag weer als ik met mijn slaapdronken kop mijn eerste kop koffie van de dag zet. Waar? In mijn behaaglijke, goedkoop maar duurzaam uitgebouwde keuken met uitzicht door een van de sloop gered raam.

Dirk Dragstra